Adam Wąsik

Ile śmiejemy się wirtualnie? Odpowiedź jest prosta – dokładnie 19 sierpnia 1982 roku o godzinie 11.44 świat ujrzał pierwszą emotikonkę „:-)”. Autorem pierwszej emotikonki świata jest profesor Uniwersytetu Carnegie Mellon, Scott Fahlman. Emotikonka „:-)” pojawiła się dość przypadkowo, kiedy rozgorzała dyskusja na temat ograniczenia humoru w sieci. Fahlmann i jego współpracownicy utworzyli swego czasu specjalny konkurs Smiley Awards, który miał nagradzać za innowacje technologiczne. Nie można jednoznacznie potwierdzić, iż emotikonki były rewolucyjne, ale dla członków wirtualnej sieci jest to bardzo ważny aspekt, który trwa po dziś dzień. Kto 25 lat temu pomyślałby, iż internet będzie dla każdego?

:-)
źródło: Interia.pl

Już dość dawno temu pojawiła się w telewizji reklama Nordea Bank. Występuje w niej Toni Hyyrylainen – znany głównie z programu Europa da się lubić. Użyta jest w niej jedna z ciekawszych metod reklamy – mianowicie skorzystanie z dobrze znanych nazw firm, lecz niewypowiadanie ich. Krótko mówiąc spece od reklamy wpadli na pomysł, i pozwolili by nasz mózg „dopowiedział” to, co nie zostało powiedziane. Continue reading…

Jeśli szukamy prawdziwych przyjaciół, to raczej nie znajdziemy ich poprzez serwisy społecznościowe – takie wnioski wysnuć można z wyników badań nad nowym zjawiskiem społecznym, jakim stały się MySpace czy Facebook.

The Guardian przytacza wyniki badań, jakie przeprowadzono na użytkownikach takich serwisów społecznościowych, jak My Space, Facebook czy Bebo. Badacze są zdania, że mimo znacznie większych możliwości poznawania nowych ludzi poprzez Sieć, aby mogli być oni uznani za bliskich znajomych czy przyjaciół, konieczny jest kontakt twarzą w twarz.

Continue reading…

Wszyscy spotykamy się z emotikonami. Są to małe rysunki zwykle nie przekraczające rozdzielczości 16×16 px. Można je podzielić na animowane i statyczne, kolorowe i czarno-białe etc. Wszyscy je znamy, i rozumiemy ich przesłanie… przykładowo każdy jak widzi coś takiego:
:)
wie że oznacza to uśmieszek.
Continue reading…

Nuda… nic się nie dzieje… przypomina mi się reklama którą niedawno widziałem w TVP. Mowa o spocie reklamowym LiD’u. Wspomniany spot jest tutaj, ale nie o tym miałem pisać. Jak zawsze zacznę tak: Przeglądałem internet…. bo mi się nudziło. Już sam nie wiem gdzie, ale znalazłem dość ciekawą metodę na wypełnienie nudy. Metoda dość niekonwencjonalna, podobno sprawdzona i podobno działająca. Sam jednak nie odważę się jej sprawdzić, bo wydaje mi się że wyglądał bym dość głupio…

Nie wiem jak wam, ale mnie często zdarza się oglądać różnorakie filmy. I sam z siebie nie zauważam, że czyta ja lektor. Są po polsku, ale jakoś się nie skupiam nad tym, że wszystkie dialogi, męskie, kobiece, dziecięce a w niektórych bajkach nawet zwierzęce czyta jeden i ten sam lektor. Coś co w zagranicznym kinie jest raczej niespotykane, u nas jest na porządku dziennym. Na końcu słyszymy „czytał Tomasz Knapik” albo „czytał Lucjan Szołajski”. Nie można tutaj pominąć kobiecych znakomitości „czytała Krystyna Czubówna”. Znamy nazwiska, ale nie mamy pojęcia jak dany lektor wygląda. Dla wielu jest to z resztą niepotrzebne – nas interesuje głos lektora, a nie jego wygląd.
Continue reading…